Και όταν τα παιδιά ξαναμπήκαν στο παρκέ η θετική ενέργεια πλημμύρισε τον χώρο. Πόσες πιθανότητες είχε να μπει καλάθι με τόσο λίγο χρόνο και μετά από τέτοια ανατροπή που είχε πάθει η ομάδα. Κι όμως! Το μίνι θαύμα έγινε, το παιχνίδι πήγε στην παράταση, ο κόσμος έμεινε εκεί μέχρι να ξεκαθαρίσουν όλα και πάρα πολλοί έμειναν για την γλυκιά ρουτίνα της αποθέωσης στο τέλος.
Μόνο ο Ολυμπιακος και ο Παναθηναϊκός πέρασαν, σε Ελλάδα και Ευρώπη, από την έδρα της ΑΕΚ. Κανείς άλλος! Αλλά εκεί που ήθελα να καταλήξω είναι πως όταν υπάρχει καλό κλίμα, πραγματική ενότητα και πίστη τότε σε αυτό τον μαγικό κόσμο των σπορ το σουτ της απελπισίας μπορεί να μπει. Γιατι έχουμε μάθει να το λέμε «της απελπισίας» αλλά στην πραγματικότητα το σουτ του Γκρέι ήταν το σουτ της πίστης. Της αγάπης. Των στιγμών που έχει χαρίσει κερδίζοντας βήμα βήμα αυτή η ομάδα στον κόσμο της. Που ξεκίνησε όπως πάντα λίγος και γίνεται όλο και περισσότερος.
Και πλέον ρισκάρουν χιλιάδες να χάσουν τα πρώτα λεπτά του ΑΕΚ - Ολυμπιακός στη Νέα Φιλαδέλφεια για να μείνουν μέχρι τέλος κοντά στην ομάδα μπάσκετ που παίζει στα Λιοσια με τον ΠΑΟΚ. Χωρίς καμία δόση υπερβολής χιλιάδες από αυτούς που ήταν στα Λιόσια σε αντίστοιχη περίπτωση πέρυσι αμφιβάλω αν θα μάθαιναν το… αποτέλεσμα στο μπάσκετ…
Στη Φιλαδέλφεια το σουτ του Λαμέλα δεν μπήκε. Ο Τζολάκης έκανε μια απόκρουση παγκόσμιας κλάσης στη μοναδική καλή εκτέλεση που έκανε παίκτης της ΑΕΚ χθες. Ο Κοϊτά, ο Πιερό, ο Γκάτσι, ο Μάνταλος και στο τέλος που δεν είχε σημασία ο Οντουμπάτζο σούταραν πάνω στον τερματοφύλακα ή δεν βρήκαν καν τέρμα.
Οι παίκτες του Ολυμπιακού εκτέλεσαν δύο στις δύο φορές τέλεια και μόνο ο Ελ Καμπί πέταξε άουτ το δώρο του Μπρινιόλι. Με τρεις ευκαιρίες και δείκτη Χ Goals πολύ μικρότερο από της ΑΕΚ ο Ολυμπιακός κέρδισε δίκαια. Και σε αντίθεση με το σουτ του Γκρέι η ψυχολογία στην εξέδρα αλλά δυστυχώς και μέσα στο γήπεδο ήταν πως δεν θα βάλει γκολ η ΑΕΚ και με την πρώτη ευκαιρία θα το φάει. Όπως και έγινε. Όχι για πρώτη φορά. Φυσικά δεν θέλω να πως ότι με θετική ενέργεια και πίστη με το… ζόρι όλα θα πήγαιναν καλά χθες.
Η ομάδα μπάσκετ μόνη της έφτιαξε αυτές τις συνθήκες μέσα από υπερβάσεις και μεγάλες νίκες. Η ομάδα ποδοσφαίρου επίσης μόνη της έφτιαξε το μέλλον της. Με τον χειρότερο τρόπο. Μην ξεχνάμε πως αυτή η ΑΕΚ με όλα τα προβλήματα, τις απώλειες, την τεσσάρα στο Καραϊσκάκη, τις 4 τιμωρίες έδρας, τις διαιτητικές αδικίες και την κληρονομιά της… Νόα ήταν στις 25 Φεβρουαρίου δεύτερη, δύο πόντους πίσω, με πέντε σερί νίκες και περισσότερο κόσμο έξω από το γήπεδο σε κεκλεισμένων από όσο είχαν οι άλλοι… μέσα. Ναι αυτή η ΑΕΚ.
Που πήγε στα Καραϊσκάκη, διαλύθηκε και από εκεί και πέρα σε σύνολο 18 βαθμών που μπορούσε να πάρει έχει μαζέψει… ΕΝΑΝ! Το ότι ακόμη είναι μαθηματικά εντός στόχου και με δύο νίκες τον πετυχαίνει ενώ μπορεί να το κάνει ακόμη και με μία νίκη την Κυριακή και μια ισοπαλία στην Τούμπα, με συνδυασμό αποτελεσμάτων, απλά κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα.
Πλέον είναι μόνο θέμα προπονητή και παικτών. Ανεξάρτητα από το ποιοι από αυτούς θα είναι στην ΑΕΚ και μετά τις 11 Μαΐου δεν τους αξίζει να τελειώσουν την σεζόν συνεχίζοντας αυτό το εξωφρενικά θλιβερό σερί. Είναι θέμα εγωισμού και προστασίας του ίδιου του εαυτού της. Δεν βγάζω κάποιον από το κάδρο των ευθυνών και πόσο περισσότερο τον ιδιοκτήτη της ομάδας ή την διοίκηση. Όμως ότι ήταν να γίνει έχει γίνει από την πλευρά του Ηλιόπουλου. Μόνο ο Ματίας και οι υπάρχοντες παίκτες μπορούν να παίξουν τα δυο ματς που έμειναν.
Για την επόμενη σεζόν πρέπει να γίνουν πολλά και γρήγορα αλλά δεν είναι τώρα η ώρα τους. Ούτε καν ώρα για απολογισμό δεν είναι. Είναι ώρα να μπει ένα φρένο. Η ΑΕΚ θέλει δυο νίκες που είχε πετύχει και στην κανονική περίοδο. Ο Λιβάι έλειπε και στα δύο ματς και αριστερό μπακ δεν είχε κάποιον τότε που να μην υπάρχει την ερχόμενη Κυριακή. Αντί να κλαίνε για τις τέσσερις ήττες στα πλέι οφ ας βάλουν στο μυαλό τους πως ήρθε η ώρα για την πρώτη νίκη. Και που ξέρεις. Η πίστη μπορεί να βάλει το σουτ μέσα…
Πηγή: sdna.gr
