Βλέποντας το ματς, νοερά ευχόμουν να είναι το επιτέλους τελευταίο κεκλεισμένο ματς στη χώρα. Enough is enough. Τα γήπεδα δεν νοείται παρά να είναι ανοιχτά, να μπορούμε να υποδεχόμαστε σε αυτά και τους Ρομάριο αυτού του κόσμου. Οι δε θεατές, δεν νοείται παρά να είναι μέσα στα γήπεδα. Πόσο πιο αυτονόητο;
Αφησα τις προάλλες εδώ, μια κουβέντα για τα παλαιά ανέκδοτα με τον περιβόητο Χότζα. Είναι οι ιστορίες που, μικροί, ακούγαμε από τους μπα(ρ)μπάδες μας. Σήμερα ένας παραλληλισμός θα μπορούσε να είναι, τα ανέκδοτα με τον Βορειοκορεάτη. Τον Κιμ.
Ενα παλαιό ανέκδοτο με τον Χότζα λοιπόν, πήγαινε περίπου ως εξής: Πολυμελής φαμελιά στοιβαγμένη σε μια καλύβα, εφτά νομά σ' ένα δωμά, πηγαίνει ο φουκαράς οικογενειάρχης στον Χότζα και τον παρακαλεί για κάτι σε λίγο πιο ευρύχωρο.
- Εχεις ζώα, έξω απ' την καλύβα;
- Εχω, αφέντη
- Απόψε θα βάλεις και τις κότες, μέσα μαζί σας
- Μα...
- Αυτό που σου λέω. Κι έλα πάλι αύριο
Την άλλη μέρα...
- Χότζα μου, χειρότερα γίναμε. Σκάσαμε, όλοι μαζί εκεί μέσα, άνθρωποι και ζώα
- Αλλα ζώα έχεις;
- Εχω
- Ωραία, απόψε θα βάλεις μέσα και τον σκύλο με τη γάτα. Κι έλα πάλι αύριο
Το επόμενο πρωινό...
- Χότζα μου, θα πεθάνουμε, δεν αντέχουμε
- Μήπως έχεις και γάιδαρο, έξω;
- Εχω
- Απόψε θα κοιμηθεί κι ο γάιδαρος μαζί σας. Κι έλα πάλι αύριο
Την επαύριο, λοιπόν
- Φτάσαμε στα όριά μας, πολυχρονεμένε μου. Δεν έχεις ιδέα, τι υποφέρουμε
- Ωραία. Απόψε θα βγάλεις τον γάιδαρο έξω. Κι έλα πάλι αύριο
Οπότε...
- Πώς είστε;
- Λίγο καλύτερα
- Θαυμάσια, απόψε θα βγάλεις έξω τις κότες, αύριο τον σκύλο, μεθαύριο τη γάτα. Κι έλα πάλι σε τρεις μέρες να τα πούμε
Πέρασε το τριήμερο...
- Πώς πάνε τα πράγματα, καλέ μου άνθρωπε;
- Τι να σου λέω, Χότζα μου; Πήραμε βαθιά ανάσα, είμαστε μια χαρά, σε ευγνωμονούμε απ' τα βάθη της καρδιάς μας
- Πήγαινε τώρα στο καλό
Φαίνεται πως ευρισκόμαστε ακριβώς, στο σημείο που αρχίζουμε λίγο-λίγο να βγάζουμε ζωντανά έξω. Μάλλον, δεν φαίνεται. Ο κύριος Βρούτσης, το είπε ευθέως. Αφού το τερματίσαμε, πάμε τώρα να το φέρουμε σε μία νορμάλ λογική. Περισσότερη ατομική ευθύνη του δράστη, ολιγότερη (συλλήβδην και αδιακρίτως) εταιρική ευθύνη για τον δράστη. Που κι αυτό πάλι, οι κυρώσεις στις ΠΑΕ, απαιτεί συναίσθηση της πραγματικότητας. Να βάζεις σαράντα χιλιάρικα πρόστιμο σε ΠΑΕ Β' Εθνικής, στην τρέχουσα αναλογία των μεγεθών ισούται με ένα εκατομμύριο πρόστιμο σε ΠΑΕ Α' Εθνικής. Ποιος θα έβαζε σε ΠΑΕ Α' Εθνικής, ένα εκατομμύριο πρόστιμο; Σαράντα χιλιάρικα στη Β' Εθνική είναι, σχεδόν ολόκληρο το ετήσιο τηλεοπτικό έσοδο.
Τα άλλα έξι ματς από το Ηράκλειο ως το Αγρίνιο, ευτυχώς, έγιναν με τον κόσμο μέσα στο γήπεδο, όχι απέξω. Ηρθε κι ο Ρομάριο να μας δει. Τι όμορφη αίσθηση! Και τι ένταση συναισθημάτων! Ενταση βέβαια, κυρίως στα ματς που ήταν αγώνες. Γιατί η ατζέντα του Σ-Κ είχε και ματς που δεν ήταν αγώνες, ήταν παιγνίδια. Φυσικά, μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα παιγνίδια, έχουν οι αγώνες.
Ανετα team of the week, ανακηρύσσεται ο Λεβαδειακός. Επιβεβαίωσε, γιατί ήταν δικαιολογημένη η βλέψη του προπονητή στο 5-8. Ευέλικτη ομάδα, στηρίζει Ελληνες, στηρίζεται σε Ελληνες, εκπαιδευμένη να παίζει "τα πάντα όλα" ενός ολοκληρωμένου ρεπερτορίου, διέλυσε την αντίπαλη "πλάτη". Σταρ εκεί, είναι το γκρουπ. Εβαλαν τέσσερα γκολ, σε ματς που είχαν δηλώσει τον Ζίνι να εκτίσει ποινή. Ο Ζίνι, θυμίζω, είναι τέταρτος στη λίστα των σκόρερ της Σούπερ Λιγκ.
Οι έντεκα του Αρη που ξεκίνησαν στη νίκη με τον Παναθηναϊκό, οι ολόιδιοι έντεκα ξεκίνησαν στο κάζο της Λιβαδειάς. Είναι ό,τι χρειάζεται να γνωρίζουμε, για τον Αρη. Δεν πρόκειται για τη δεξιότητα, είναι το τι έχουν μες στο μυαλό. Εάν είσαι big, με τον Λεβαδειακό μπορεί να δεινοπαθήσεις για να νικήσεις ή ακόμη και για να σώσεις την ισοπαλία. Τέσσερα γκολ, δεν θα δεχθείς. Εχει τη σημασία του, ότι ο Αρης, αν στο πρωτάθλημα μετρούσαν μόνον οι εκτός έδρας πόντοι, θα έπεφτε στο 9-14.
Το ζευγάρι ΟΦΗ-Αστέρας μας έδωσε να καταλάβουμε, αν θέλετε μας επέστησε την προσοχή, ότι ημιτελικοί κυπέλλου δεν είναι μόνον Ολυμπιακός-ΑΕΚ. Είναι δύο τα μέτωπα, για αίμα και για άμμο. Ανυπομονούμε. Με μια έκκληση στους πρωταγωνιστές, ενόψει του αίματος και της άμμου, για αυξημένη υπευθυνότητα. Τι κέρδισε ο Καλτσάς, με τα "αυτάκια" στον πανηγυρισμό; Μη λέμε μονάχα, για τον Ιωαννίδη στον Πειραιά...
Η ΑΕΚ ώσπου να βρει βηματισμό (με Πινέδα αριστερό χαφ, Λιούμπιτσιτς δέκα, Λαμέλα εννέα), εκεί και τότε τη χτύπησε ο Ατρόμητος. Επειτα, όλη νύχτα, έτρεχε η ΑΕΚ πίσω από το πλήγμα. Ενόσω εύρισκε ικανοποιητικό βηματισμό δε, έπεφτε επάνω σε πολύ καλό μάνατζμεντ παιγνιδιού, διαχείριση, από τον Πάβλο Γαρσία. Με την "εκτός έδρας βαθμολογία" άλλωστε, που σημειώσαμε για τον Αρη, του χρόνου ο Ατρόμητος θα έπαιζε Ευρώπη. Ενα καλό μάνατζμεντ, αν εξαιρέσω την απορία πώς έγινε και δεν είχε τον παραμικρό ρόλο στη ροή της αναμέτρησης, έστω ένα δεκαπεντάλεπτο-εικοσάλεπτο στο φινάλε, ο Καρλίτος...
Κάτι τελευταίο. Το πρωτόκολλο var, δεν έγινε για να κάνουμε προσωπικές δημόσιες σχέσεις, εμείς... οι διαιτητές, με τα κλαμπ. Με είδατε, τι βρήκα ο μπαγάσας μες στο μπούγιο; Ποιο ήταν το κραυγαλέο που σε πραγματικό χρόνο ξέφυγε, στις Σέρρες, και έπρεπε να παρέμβει ο αετομάτης Σαίνης; Και πού είναι η ισχυρή προσωπικότητα του ρέφερι, αφού δει το βίντεο, να αγνοήσει την υπόδειξη του var; Τράτζικ, ιδίως σε παιγνίδι που σίγουρα ο Ολυμπιακός θα το κέρδιζε at a canter που λένε στον ιππόδρομο. Δεν είχε ανάγκη, ο Ολυμπιακός, να του δώσουν...ούτε τον πυρετό του.
Ενα τέτοιο πέναλτι σφύριξε εκείνος ο αξέχαστος Μπάκας σε τελικό κυπέλλου το 1995, κι ακόμη ξύλο τρώει...
Πηγή: Sdna.gr
