Στις έξι λέξεις του τίτλου αποτυπώνεται, στατιστικά, η συνέπεια της απώλειας του Πέτερ Λεϊούβενμπουρχ για τον Απόλλωνα.
Με τον 30χρονο στην εστία οι «κυανόλευκοι» μπορούσαν να επαφίενται στην ανασταλτική τους λειτουργία, προκειμένου να «ισοφαρίζουν» τη δημιουργική όσο και (κυρίως) παραγωγική τους «αναιμία».
Σε 10 αγωνιστικές με τον Ολλανδό τερματοφύλακα ο λεμεσιανός σύλλογος είχε επιτρέψει επτά παραβιάσεις της εστίας του, στις δύο που απουσιάζει ελέω τραυματισμού το κοντέρ έχει γράψει πέντε τέρματα, μολονότι τόσο η σύνθεση της άμυνάς του όσο και η δυναμική του αντιπάλου άλλαξαν.
Αυτό που καταδεικνύεται στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως η συνεισφορά ενός τερματοφύλακα δεν εξαντλείται μόνο στις επεμβάσεις και στις τοποθετήσεις του, αλλά και στην αντίληψη του παιχνιδιού, στην καθοδήγηση των αμυντικών του, στην εμπιστοσύνη που εμπνέει στους συμπαίκτες του ότι με αυτόν τα μετόπισθεν είναι ασφαλή.
Για όλα αυτά δεν απαιτείται μόνον ποιότητα, εμπειρία και προσωπικότητα, αλλά και εξοικείωση με τους αμυντικούς και τον τρόπο παιχνιδιού τους. Είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όσοι τερματοφύλακες καλούνται να καλύψουν το κενό του Νο1 στην ιεραρχία.
