Ήταν η αγωνιστική που, πλην συγκλονιστικού απροόπτου, «σφράγισε» την έξοδό της από την κούρσα για την έκτη θέση.
Επτά αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση της α’ φάσης του πρωταθλήματος η ΑΕΛ απέχει πλέον 11 και 10 βαθμούς από Απόλλωνα και Ανόρθωση αντιστοίχως.
Ακόμη και με νίκη στο Δασάκι η κατάσταση δεν θα ήταν ουσιωδώς διαφορετική, απλώς οι πιθανότητες θα ήταν λίγο περισσότερες.
Αυτή η βαθμολογική πραγματικότητα σε συνδυασμό με την επέκταση της «αφλογιστίας» της σε τέταρτο συναπτό παιχνίδι (360 λεπτά) είναι η μία όψη του νομίσματος.
Η άλλη, η πιο ενθαρρυντική, είναι πως απέναντι στην πέμπτη καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος η ομάδα του Μαρίνου Σατσιά κράτησε το μηδέν -για πρώτη φορά μετά από πέντε αγωνιστικές (με παθητικό 12 τερμάτων).
Σε μια έδρα, απ’ όπου με ανέπαφη εστία έχουν αποχωρήσει μόνον η Ομόνοια Αραδίππου (0-0) και η Πάφος (0-2), από την ΑΕΛ δεν έλειψαν πολλά για να υποχρεώσει τον Εθνικό σε ήττα.
Στα θετικά στοιχεία που είχαν διαφανεί ήδη από το παιχνίδι με την Ομόνοια (δες σχετικό ρεπορτάζ εδώ) οι «γαλαζοκίτρινοι» πρόσθεσαν κι άλλα πραγματοποιώντας -μετά από πολύ καιρό- μια μεστή εμφάνιση και βγάζοντας πλήρως ανταγωνιστική εικόνα.
Τι τους έλειψε εκ νέου; Η αγωνιστική ρέντα. Η τύχη στις λεπτομέρειες. Ωστόσο το δεύτερο βήμα εξόδου από την κρίση έγινε. Το τρίτο πρέπει να έλθει στην εντός έδρας αναμέτρηση με τη Νέα Σαλαμίνα.
Η νίκη την ερχόμενη Παρασκευή είναι εκ των ων ουκ άνευ, προκειμένου η ΑΕΛ αφ’ ενός να μείνει μακριά από περιπέτειες στο πρωτάθλημα, αφ’ ετέρου να πάει με αναπτερωμένο ηθικό στον μονό προημιτελικό κυπέλλου με την Ομόνοια -την επόμενη Τρίτη στο ΓΣΠ.
Εκεί, όπου θα παίξει τα ρέστα της, προκειμένου να διατηρήσει μία διέξοδο διάκρισης στην τρέχουσα σεζόν.
